Het is precies tien jaar geleden dat de raadszaal in het stadhuis nieuwe vloerbedekking kreeg. In 2009 werd de raadszaal gemoderniseerd. De klassieke carré-opstelling verdween, het podium van waaraf het college van B&W neerkeek op de raadsleden werd gesloopt en de aankleding van de raadszaal werd eigentijdser gemaakt.
Een kunstenares kreeg de opdracht om vloerbedekking te ontwerpen voor de vergaderruimten in het stadhuis. Zij vroeg de toenmalige raadsleden om twee woorden op te schrijven die zij associeerden met raadswerk.
Het leidde tot een bonte verzameling aan steekwoorden. Perspectiefnota, betrokkenheid, vrijheid, burgers, coalitieprogramma en nog meer dan zeventig andere woorden.
Kinderdagverblijf
Raadslid Martin van Meurs van Pro Arnhem koos voor “compassie”. Enkele jaren later werd Van Meurs veroordeeld wegens bezit en verspreiding van kinderporno.
Afijn. De woorden die door kunstenares Petra Hartman waren verzameld, werden kunstzinnig in een uitbundig patroon verweven en begin 2009 was het resultaat te zien in de raadszaal. Hoewel de raadsleden het stuk voor stuk prettig vonden dat hun woorden tot in lengte van jaren zichtbaar waren in het stadhuis, was niemand echt enthousiast over het eindresultaat.
“Bij een timmerman liggen houtsnippers op de vloer, in deze nieuwe raadszaal liggen de woorden van de raadsleden op de vloer”, zei burgemeester Pauline Krikke bij de ingebruikneming van de nieuwe raadszaal.
Veel raadsleden zagen dat anders. Bij hen riep de vloerbedekking associaties op met de aankleding van een kinderdagverblijf.
De kritiek op de vloerbedekking werd al snel overstemd toen bleek dat er veel grotere problemen waren met de vernieuwde raadszaal. De akoestiek was zo belabberd dat het voeren van een normaal debat vrijwel onmogelijk was. Tegen de tijd dat die problemen met akoestisch schuim, wandschermen en een kunstwerk aan het plafond waren opgelost, was iedereen gewend aan de uitbundige vloerbedekking. De protesten tegen de vloerbedekking verstomden.
Spelfout
Wel dook in die tijd een mythe op. Er zou in de woorden in het tapijt een spelfout zitten, meldde een van de raadsleden. Hij had de spelfout niet zelf ontdekt, maar had het gehoord van een van de tapijtleggers. Welk woord er fout geschreven was, bleef de vraag.
Veel raadsleden gingen op zoek naar de spelfout, bang dat zij verantwoordelijk waren voor de fout die tot in lengte van jaren vereeuwigd was in de vloerbedekking. De fout werd, voor zover ik weet, nooit gevonden.
Maar gisteravond, terwijl ik bij de gemeenteraad aan het woord was bij een bijeenkomst over het versterken van de lokale journalistiek in Arnhem, viel mijn blik op een van de woorden op het tapijt voor mij. Wijshe d.
De i in het woord wijsheid ontbreekt. Het valt niet echt op en het springt niet echt in het oog. Maar waar de i zou moeten staan, staat een spatie. Ik vermoed dat de i ergens in het productieproces van de vloerbedekking is weggevallen.
De mythe over de spelfout in het vloerkleed blijkt dus te kloppen. En eigenlijk vind ik het wel mooi dat er een foutje zit in het raadstapijt. Het is een dissonant. En als er één plek is in Arnhem waar een dissonant thuis hoort, is het wel in de raadszaal.
